(melodie: op de purperen heide)
In ons schon klein dorpke doen wij alte mee.
We zingen wa van Vessem, dor is men tevree.
Van bos, beek en heide, zo mer vur de gein,
zingen we mee allen samen dit refrein:
In Vessem ons durpke, dor leeft men zo blij.
Mee ’t gruun van de bomen, de beemd en de wei.
Hoe schon stromt de Beerze zo sprank’lend voorbij.
Dat is toch zo dierbaar, zo dierbaar vur mij.
In ons schon klein Vessem op de purp’ren hei
staat een heel lief kerkje met wat beuk daarbij.
En een fiere molen, statig in de wind.
Ik wed dat ge nergens ’n schonder plekske vindt.
Het visitekaartje van de carnaval
zijn de dansmariekes op het boerenbal.
Huppelend en wiegend op de marsmuziek,
dansen, springen zij zo lenig en zo kwiek.
| | |
|